UVS JO17-2: “Winnen van DoCoS blijft bijzonder”
Zaterdagochtend 4-11-2017 stond voor UVS JO17-2 de wedstrijd tegen stadsgenoot DoCoS weer eens op het programma. Deze telkens terugkerende stadsderby heeft voor onze jongens al een jarenlange geschiedenis, kijkt u maar even mee:
- 7-11-2009 DOor-COmbinatie-Sterk
- 10-12-2011 UVS E2-DoCoS E1 Over Leidse krakerrrs gesproken
- 17-3-2012 DoCoS E1-UVS E2 Vechten om elke millimeter
- 25-1-2014 UVS D2 nadert koploper na ruime zege op DoCoS D1
- 5-12-2015 UVS C2 wint kansloos van DoCoS
- 23-1-2016 UVS C2 wint Leidse klassieker
Voor veel UVS-ers was deze editie van de stadsderby een strijd tegen vrienden, wijk- of klasgenoten en voor sommigen zelfs spelen tegen oud-teamgenoten. Kortom, er stond vandaag meer op het spel dan drie punten en een verstevigde positie in de middenmoot, maar meer ‘wie loopt er aankomende week met z’n borst vooruit in de Stevenshof’.
De strijd speelde zich af op het hoofdveld en daarbij het eerste kwartier voornamelijk op de helft van DoCoS, want UVS startte flitsend en zeer aanvallend. De bal ging snel rond en DoCoS kwam deze eerste fase niet echt aan de bak. Desondanks was het wel DoCoS dat in de 12e minuut de eerste grote kans kreeg, toen DoCoS de bal min of meer toevallig in de voeten kreeg, maar daardoor wel rechtsreeks 1 op 1 met keeper Thijs kwam te staan. Met een uitstekende reflex weerde Thijs de goed ingeschoten bal en klemde vervolgens, voordat een andere mee opgekomen DoCoS-aanvaller de rebound kon inschieten. Uitstekende redding!
UVS ging vervolgens door alsof het niet door de oog van de naald was gekropen en bleef combinerend de aanval zoeken. Abdelkarim slalomde dwars door de DoCoS-defensie maar kwam een teenlengte tekort om de bal in het doel te tikken. Vanuit de corner die zijn actie wel opleverde, werd de bal voor het doel gebracht en bleef daar in een scrimmage hangen. Totdat Björn bij de tweede paal zijn voet er tegenaan kon zetten en de bal het doel intikte. Appèl voor buitenspel van de DoCoS-defensie, maar de vlag bleef omlaag dus het doelpunt telde (1-0).
In de volgende fase kroop DoCoS voetballend uit zijn schulp en verdeelde het spel zich meer over het gehele speelveld. Dit leverden onze gasten uit de Mors geen echte kansen op, maar gaf UVS wel meer ruimte achter de DoCoS-verdediging, waar UVS op het halve uur na een strakke cross-pass van Abdelkarim op Tycho bijna van profiteerde. De boomlange alerte DoCoS-keeper greep vroegtijdig in en kon de bal vlak voor Tycho wegtikken.
Tycho’s naamgenoot had in de 36e minuut een tweede grote kans voor DoCos, maar de bal stuitte te ver van zijn borst en werd daarmee een prooi voor keeper Thijs. In de slotminuut van de eerste helft had UVS nog een laatste mogelijkheid om de score nog voor rust te verdubbelen, maar de mooie steekbal van Fabian op Björn was net te scherp, waardoor de DoCoS-keeper andermaal erger voor zijn team kon voorkomen.
De eerste 10 minuten na rust had UVS nog het initiatief, toen Benjamin over rechts de bal meegaf aan Max die met een ‘simpel’ overstapje zijn tegenstander in de luren legde en vervolgens met de bal de achterlijn pakte. Zijn voorzet werd bijna verzilverd met een wonderschone omhaal van Tycho, maar de bal ging net naast. Enkele minuten later, toen Max vanaf rechts nog eens een scherpe voorzet afleverde en de bal aan iedereen en alles voorbij ging, was daarmee de laatste echte mogelijkheid voor UVS om de voorsprong te vergroten, verkeken.
DoCoS nam vanaf dat moment het initiatief in de wedstrijd over en drukte op de UVS verdediging, dat onder aanvoering van Tim en Lars van geen wijken wilde weten. Ook Misael werd als verdedigende middenvelder ingebracht om de defensieve stellingen te completeren. Daarmee werd de Kikkerpolder een onneembare vesting en sleepten we met 25 minuten consoliderend voetbal, drie punten uit de strijd. Ook een vrije trap net buiten UVS’ strafschopgebied in de 77e minuut leverde dankzij de 6-mans muur geen gelijkmaker op.
Het eindsignaal van de goed leidende scheidsrechter werd door UVS met gebalde vuisten en “Yes boys, yes” begroet. Drie punten in de pocket en de gehele week met opgeheven hoofd door de wijk en naar school. Winnen van DoCoS blijft bijzonder.
Wedstrijdverslag: Fons Cornelissen
Fotografie: Anton Douwes
