UVS JO17-2 start voorjaarscompetitie met prima overwinning
‘Uit Vriendschap Saâm’ tegen ‘Houdt Braef Stant’ zou het affiche kunnen zijn van een goededoelenactie van twee rivaliserende charitatieve instellingen, maar in werkelijkheid is het de aankondiging van de eerste voorjaarscompetitiewedstrijd van UVS JO17-2 tegen promovendus HBS JO17-2. HBS JO17-2 is een ‘nieuwe’ tegenstander voor UVS en da’s best opmerkelijk gezien de 125-jarige leeftijd van deze Haagse vereniging.
UVS startte deze wedstrijd met Moreno op doel; Misael, Lars, Marouan en Benjamin in de verdediging; Fabian, Abdelkarim en Daan op het middenveld en Max, Tycho en Gökham als aanvalstrio. Met alleen Mo als wisselspeler op de bank, was de toch al met blessures kampende JO17-selectie best kwetsbaar, iets wat coach Carel zichtbaar verontrustte. Maar goed, de elf in het veld hadden er zin in en tegenstander HBS wilde laten zien ook in de eerste klasse een potje te kunnen breken.
UVS nam bij aanvang van de wedstrijd het initiatief en zocht met veel spelers op de helft van HBS naar de eerste mogelijkheden. HBS wachtte geduldig af en voetbalde zich goed onder de druk uit. Na 10 minuten, toen de eerste pressie van UVS wat afnam, kwam het spel meer in evenwicht en lukte het HBS ook de helft van UVS te bezoeken. Nog geen grootse kansen, want verdedigend stond het prima bij UVS. Totdat in de 13e minuut een mislukte uittrap van Moreno halverwege het speelveld door HBS werd opgevangen en direct over diezelfde Moreno het doel in werd geschoten. HBS pakte met dit doelpunt tegen de verhouding in, heel brutaal de voorsprong (0-1).
Onder het motto ‘foutje, kan gebeuren’ pakte UVS de draad weer op en ging op jacht naar de gelijkmaker. Die liet gelukkig niet lang op zich wachten, toen een voorzet van Benjamin niet adequaat door de HBS keeper werd verwerkt en Tycho de afvallende bal het lege doel in kon schuiven (1-1).
Zo halverwege de eerste helft creëerde UVS een aantal uitstekende mogelijkheden, waarvan ik de lob van Gökhan over de uitkomende keeper al telde, maar desondanks voorlangs zag gaan. Daan die in de 32e minuut met wat ruimte de bal op de rand van de 16 meter aangespeeld kreeg, controleerde deze, haalde voorts prachtig uit en liet de bal in de linker kruising verdwijnen (2-1). Een prachtig gecontroleerd en bewust schot en daarmee de verdiende voorsprong.
Enkele minuten voor rust kwam de stand echter weer op gelijke hoogte, nadat de bal in een scrimmage voor Moreno’s doel niet kon worden weggewerkt. Diezelfde bal werd echter ook met de hand door een HBS speler gespeeld, waarmee die speler zich een kansrijke positie verschafte en de bal het UVS doel in trapte (2-2). Protest van aanvoerder Lars haalde niet uit en het onreglementair verkregen doelpunt, ging gewoon het boekje in. Ook Misael verdween in datzelfde boekje na herhaaldelijk en te opzichtig duwen in de rug van zijn tegenstander. De spelers verdwenen na 40 minuten heerlijk voetbal de kleedkamers in.
Carel was niet geheel tevreden met het vertoonde spel van zijn team en legde zijn spelers op de tweede helft korter te dekken en (nog) meer druk te geven op HBS. UVS verscheen fris en gretig uit de kleedkamer en zette direct een tandje bij. Dat resulteerde al vroeg in de tweede helft tot een prachtig doelpunt van Gökhan, die de bal in de 16 kreeg aangespeeld, kort draaide en genadeloos uithaalde (3-2).
Nu was het erop en erover, waarbij Marouan veelvuldig ‘zijn’ verdedigers de kans bood mee op te komen en op HBS helft voor extra druk te zorgen. Fabian speelde weer een heersende partij voetbal op het middenveld, terwijl Abdelkarim al slalommend de 16 meter penetreerde, waardoor Max op links de vrijheid kreeg en een aantal maal spits Tycho kon bedienen. De terugkerende knieblessure van Benjamin zorgde dat Daan en Max beiden een linie moesten zakken, waardoor Mo op zijn favoriete linksbuiten positie kon invallen.
Dat leverde daar al direct gevaar op, waar na enkele minuten de bevrijdende 4-2 uit voortkwam. Mo kreeg de bal in zijn voeten, tikte deze achter zijn standbeen langs en haalde hard uit, de HBS keeper kansloos latend (4-2). Enkele minuten later bracht een werkelijk schitterende pass van Daan op Gökhan laatstgenoemde in een meer dan 100% scoringspositie. Zo’n mooie aanval verdiende te worden afgerond met een doelpunt, zo vond ook de HBS aanhang, alhoewel zij vier tegendoelpunten eigenlijk al wel voldoende vonden. De bal rolde voorlangs en daarmee werd de mijns inziens mooiste aanval van de wedstrijd niet bekroond.
Ook HBS liep nog tegen een waarschuwing op na een te opzichtige ‘noodrem’ overtreding, net buiten het strafschopgebied. Mo schoot de bal laag en snoeihard langs de muur, maar ook langs de goal, waarmee een laatste mogelijkheid de score verder te vergroten was verkeken. UVS controleerde de wedstrijd en HBS kwam niet echt meer tot kansen, zodat een einduitslag van 4-2 in de KNVB-app kon worden genoteerd. Mooie overwinning die in de kleedkamer uitbundig werd gevierd. Wellicht de opmaat voor een mooi voorjaarsseizoen.
HBS droop logischerwijs wat teleurgesteld af, maar is een lekker voetballende ploeg, die zijn punten onderweg in de eerste klasse nog wel zal pakken, maar niet tegen UVS, want die was vandaag een maatje te groot. Volgende week spelen we uit tegen HVV, weer zo’n mooie oude (1883) Haagsche Voetbal Vereeniging, die zelfs het predicaat Koninklijk mag voeren. Maar ondanks onze ‘slechts’ 104-jarige leeftijd en geen koninklijke titel, zullen we ook deze Haagsche Heeren een Leidsch poepie laten ruiken 😉
Wedstrijdverslag: Fons Cornelissen
